É mediodía cando á miña perruqueira sóalle o móbil. É a directora do colexio dos seus fillos. Ten tres. Comunícanlle que debe ir recoller ao maior porque está con febre e vómitos. Colga e chama ao seu pai: “Papa, podes ir recoller ao neno”. Se non tivese aos meus pais eu non podería traballar, resultaríame imposible, explícame. Isto é conciliar.
Conciliar en España neste momento é ter pais e sogros, coidadoras e canguros, servizos de gardería nos colexios, campamentos durante as vacacións, etc. Nestas circunstancias unha muller con perspectivas profesionais, é dicir, que desexe levar a cabo unha carreira profesional, que non estea disposta a sacrificar o seu traballo por ser nai, teno difícil se non conta cunha contorna familiar que lle apoie.
É verdade que non se ten fillos por que haxa máis ou menos garderías no barrio. Tampouco porque se entreguen cheques bebé ou se practiquen rebaixas fiscais. Felizmente a maternidade ten que ver con algo moito máis profundo e intanxible que nos define como especie. Pero é tamén evidente que o instinto de reprodución e o sentimento de satisfacción que produce traer nenos ao mundo poden ser promovidos e estimulados.
Levamos anos escoitando que Galicia ten un problema demográfico de envergadura. Que temos unha pirámide poboacional investida, isto é, que cada vez son máis os maiores de 65 anos e menos os nenos. Con maior alarmismo uns que outros todos os expertos vaticinan que, de non cambiar a tendencia, teremos un serio problema para financiar as pensións.
Desde os ámbitos da xestión sanitaria avísannos tamén que vivir máis está moi ben porque iso equipáranos aos nosos veciños ricos do norte, pero que a outra cara da moeda é que o gasto sanitario e farmacéutico dispararase e alguén debe pagalo. Se a nosa poboación en idade laboral redúcese está claro que temos un problema grave.
Desde o punto de vista da natalidade é evidente que son necesarias políticas de motivación que estimulen ás mulleres para ter fillos. O primordial é acabar co sentimento de que se debe elixir entre traballo e fillos. É inaudito que falemos de pirámide investida e ao mesmo tempo teñamos profesionais que se expoñan non ser nais porque é incompatible co seu traballo.
O asunto non ten desperdicio: varias xeracións de mulleres pelexan polo dereito das mulleres para incorporarse en condicións iguais ao home ao mercado laboral. E logo botámolas se queren ser nais.
Hai uns días a Xunta de Galicia anunciou que pon en marcha un paquete de medidas para impulsar a conciliación. Incremento de número de prazas nas garderías, o Bono Concilia, unha axuda directa aos pais para o pago dunha escola infantil en caso de non poder acceder a unha escola pública son algunhas das medidas.
Dous chaman a atención: a primeira é a convocatoria dunha liña de subvencións para financiar a construción de escolas infantís en polígonos empresariais. Con esta axuda contémplase que poidan crearse polo menos 7 escolas infantís entre este ano e o 2017.
A outra medida é a incorporación de cláusulas sociais nos contratos de licitación da Administración autonómica. Así, se existe empate entre dúas empresas que opten a un contrato primarase á compañía que teña un plan de fomento de conciliación dentro do seu cadro de persoal. Ambas as medidas son de interese porque non se pode falar de conciliación sen implicar aos protagonistas: as traballadoras conciliadas e as empresas. Veremos o resultado.
.
