Accessibility Tools

Levo moitos anos traballando no ámbito da equidade entre mulleres e homes, co convencemento de que a igualdade de oportunidades é un elemento de progreso para o conxunto da sociedade. Por iso alégrome de que á dirección dos sindicatos cheguen tamén as mulleres e felicito desde aquí á nova secretaria xeral de CC.OO. de Galicia, Amelia Pérez. É a primeira vez que unha muller asume esta responsabilidade en Galicia e, sen dúbida, é unha proba de que as cousas tamén cambian nos sindicatos, ata non fai moito trincheiras exclusivamente masculinas.

As explicacións da ausencia de mulleres nas direccións sindicais non difiren moito do resto das institucións: as mulleres chegaron máis tarde ao mercado laboral e en peores condicións: salarios máis baixos, temporalidade máis alta e coa carga familiar ás súas costas non quedaba tempo material para realizar traballo sindical. Pero tamén é certo que a propia dirigencia masculina non o puxo fácil e as propias sindicalistas recoñecen que, chegado o momento de sentar a negociar, os asuntos que incumben directamente ás condicións laborais femininas quedan en segundo ou terceiro plano fronte ás xerais.

Á nova secretaria xeral espéranlle grandes retos nun momento delicado. Desde o punto de vista interno, CC.OO. debe recuperar músculo: na pasada crise perderon 10.000 afiliados. Na actualidade en Galicia Comisións conta con 46.920 afiliados.
Doutra banda, Amelia Pérez terá a sempre delicada tarefa de cohesionar e unir á súa organización, lembremos que foi elixida con 97 votos a favor e 52 en contra. Para afrontar os desafíos post-pandemia o indispensable é poder centrarse nos obxectivos da organización e non nas discrepancias internas.

Despois de tantos anos, aínda non estou do todo convencida de que exista un liderado feminino claramente diferenciado do masculino. Seguramente existen distintas formas de facer as cousas, diferentes sensibilidades, pero creo que cando se trata de coller as rendas dunha organización como un sindicato, onde as formas de organización, as modalidades de xestión e liderado veñen marcadas desde hai xa tanto tempo, é sumamente probable que sexa moi difícil introducir cambios.

E o que hoxe necesitan as organizacións é precisamente iso: cambio. Esta crise demostrounos que un virus pode cambiar a nosa forma de vida, de traballar, de consumir, de relacionarnos. O que criamos imposible: pechar a hostalería, pechar as fronteiras, prohibir as viaxes, reunirnos presencialmente produciuse e a consecuencia fundamental é que a vida diaria dos cidadáns pode ser distinta.

Experimentamos as restricións horarias e os toques de queda, o teletraballo conxugado coa presencialidad. É necesario sacar leccións e expor en serio unha ampla regulación horaria que permita unha conciliación real.

Todos os informes realizados indican que España está á cola en materia de produtividade e que iso a fai menos competitiva. Todos os estudos en materia de igualdade de xénero apuntan a que sen conciliación de horarios e sen corresponsabilidade non haberá igualdade real entre sexos. E Os sindicatos deberían xogar un papel fundamental no cambio da organización da vida laboral. Talvez iso permítalles recuperar o músculo perdido.

Foto: @Luis_Cobas