Unha das miñas ocupacións favoritas é a de contabilizar a presenza feminina en todo canto poida ser cuantificable. Desde un simple evento, congreso, xornada ou premio ata os índices femininos nos distintos sectores económicos, os colexios profesionais, as directivas das empresas e, se me apura, ata nas comunidades de veciños.
Isto de dedicarlle unha columna semanal á igualdade de sexos, fixo que me fixe en todo, mesmo aí onde ninguén, ou case ninguén, pon o ollo. Pois me chamou moito a atención a información publicada recentemente sobre as patentes. É posible que vostede, como eu, non lle deamos moita importancia a este asunto que nos fai pensar máis no pasado que no presente. Cando se facían grandes descubrimentos ou invencións que cambiaban de maneira drástica a vida das persoas. Pero o certo é que as patentes e a propiedade industrial é o reflexo da capacidade creativa dun país e, por tanto, da súa competitividade industrial. Nada baladí.
Bo , ao meu. Resulta que un recente informe americano (é dicir USA) dirixido por investigadores de recoñecido prestixio (Universidade de Yale) realizou un estudo sobre preto de tres millóns de patentes, (polo número xa podemos entender por que USA é unha potencia). Os investigadores querían saber se existía algún elemento de rumbo de sexos entre as solicitudes presentadas por homes e mulleres.
O resultado demostroulles que de cada 10 solicitudes de patentes presentadas só unha estaba asinada por unha muller.
En aras do rigor científico, os investigadores idearon un sistema que escondese o xénero dos asinantes para demostrar a discriminación por sexos na avaliación das solicitudes.
Formaron catro grupos. O primeiro con peticións de patentes asinadas por homes con nomes claramente masculinos.O segundo con patentes asinadas por mulleres con nomes comúns como Rosa ou María. E outros dous grupos con patentes masculinas e femininas, pero asinadas por nomes confusos en canto ao seu xénero: Alex, Jessie ou Andrea.
En feminino, excluídas
O resultado foi o que os investigadores sospeitaban. Os nomes femininos comúns teñen moitas máis posibilidades de que a patente sexa excluída. Pero naquelas solicitudes femininas con nomes raros, a brecha cos homes reducíase de maneira radical. Ademais, as patentes de mulleres con nomes que esconden o seu sexo son citadas ata un 20% máis que as dos inventores. Confirmábase así a idea de que os avaliadores ao non detectar de maneira clara o xénero actuaban de maneira máis equitativa.
As patentes son un incentivo claro á investigación e son un recoñecemento crave á sociedade do coñecemento. Con todo en España as patentes femininas supoñen un número irrelevante en comparación ás masculinas. O peor é que leva sendo así desde hai medio século.
Na última década presentáronse en España 12.759 solicitudes de patentes. Só 1.026 foron de mulleres. Talvez o mundo científico e a Oficina Española de Patentes e Marcas deberían chamar aos investigadores de Yale para pedir socorro.
