Levamos 17 meses imbuídos de maneira monotemática na pandemia e as súas derivadas. Nin sequera as distintas eleccións tanto en España como en USA conseguiron desbancar ao Covid das portadas -salvo a marcha de Messi- E de súpeto, cando case ninguén o esperaba, os talibán volven tomar o poder en Afganistán. Os diarios do mundo enteiro viraron cara a ese país maldicido polas guerras.
As lecturas e enfoques que se poden realizar son numerosos. O xeopolítico: para Rusia é xa un vello coñecido que provocou humillación e moitas mortes durante anos ata que aceptaron a derrota. Os norteamericanos foron a vingarse de Al Queda despois do 11S e quedaron coa misión de frear as tendencias radicais e pacificar o país. Non só non o conseguiron, senón que a segunda fornada talibán presaxia sufrimento para longo para todos os afgáns.
A UE, España incluída, seguiu o camiño marcado por USA e vaise tamén derrotada despois de deixar as vidas de moitos soldados, que foron alí convencidos de que serían os salvadores da infamia terrorista. O enfoque económico non é desdeñable: Afganistán é un país con recursos minerais aínda sen explotar, que agora pasarán a estar baixo o control talibán, unha ferramenta de negociación interesante para chineses e rusos, que tratarán sen dúbida de recuperar agora a influencia económica e xeopolítica na rexión. Eles quedan.
Ademais, o afgán é un mercado de gran consumo de armas de toda índole. Seguro que son moitos os que gañarían moito diñeiro á conta de tantos anos de conflito. As guerras sempre son un bo negocio para algúns.
…E a Sharía, a Lei Islámica, pedra angular do novo réxime que recolle todo o que queda prohibido para todos os habitantes do país. Indubidablemente as mulleres afgás son as máis afectadas. Quizáis este elemento sexa o que máis titulares xera, o que máis adxectivos de horror produce, o que máis impacta á poboación occidental.
É probable que o propio líder talibán estea sorprendido de que o que máis lle reprochen sexa volver converter ás mulleres en seres invisibles, encerralas nas súas casas, ocultalas do mundo e poñelas ao servizo do que o islam manda: servir ao home. No seu código de conduta relixioso extremista débelles resultar difícil entender que un ser inferior como a muller poida provocar tanto interese e preocupación.
As afgás saben que, a pesar dalgunha declaración de indulxencia, o que lles espera é a aplicación estrita da lei islámica e que, se nalgún momento recuperaron algúns dereitos, agora volven ao medioevo. Parece mentira que en pleno século XXI ás mulleres tráteselles como aos animais, négueselles a liberdade de movemento, o acceso á educación e condéneselles a ser escravas/serventes dos seus maridos, irmáns ou fillos, mentres que as potencias democráticas do mundo retíranse en silencio, sen alzar a voz porque esta batalla xa non lles interesa ou non lles compensa.
Vimos a moitos criminais nos tribunais de xustiza internacionais respondendo de crimes de lesa humanidade. Seica a usurpación de todos os dereitos e o castigo permanente só por nacer muller non debe ter a mesma consideración? Pregúntome se o único que pode facer Europa é unha vaga declaración de intencións: facilitar a saída dos afgáns que colaborasen coas forzas aliadas.
Afganistán a partir de agora volverá actuar como detonador do extremismo islámico e yihadista no mundo. A Sharía non é unha lei talibán, é unha lei islámica que Estados e movementos musulmáns de todo o mundo poden volver facer súa…
Tamén en Europa.
Foto: @Luis_Cobas
