Accessibility Tools

Son as situacións difíciles as que poñen a proba ás persoas, eses momentos nos que se cambian de golpe as rutinas, nas que crece a incerteza e na que sacamos aprendizaxes que nos permiten seguir cara ao futuro. Son estas situacións as que como profesionais de diferentes ámbitos leváronnos a facer esta reflexión sobre o valor do capital humano.

Estamos, sen dúbida, nun estado sen precedentes, que puxo de relevo as boas accións do ser humano, pero tamén as peores. As ondas de solidariedade, a necesidade de crear un sentimento común de unión e forza, a procura da compañía xa sexa en redes sociais ou en balcóns cos veciños, son accións que nos axudan como individuos a sentir que formamos parte dun colectivo, que temos o seu recoñecemento.

É tamén, neste momento, cando se poñen de manifesto as accións irresponsables que poñen en perigo o ben común, maniféstase o comportamento egoísta con compras compulsivas, ou só nos centramos en todo o que estamos a perder economicamente e esiximos sen dar nada a cambio.

Vivimos tempos de cambio e ninguén nos preparou para xestionar a angustia, o medo ou o aburrimento en moitos casos. #Ante estas situacións, é importante lembrar a curva do cambio, un modelo que presenta as distintas etapas polas que pasa o capital humano e que nos permite entender as emocións que se xeran en cada unha delas.

Unha ferramenta que pode resultar útil nestes momentos de incerteza, de descoñecemento do impacto real, as consecuencias que terá, pero non é menos certo que pode ser un descubrimento para calquera persoa que teña a sensatez de observala.

Nunha sociedade bombardeada polo individualismo e os logros persoais, algúns acontecementos como os que vivimos nestes momentos fannos lembrar que formamos parte dun todo.

Cando se confirmaron os primeiros casos en España do COVID -19 estabamos a vivir nunha realidade case ficticia: inmediatez absoluta en todo, posta en valor do “individual” chegando a egocentrismos, relacións automáticas, e valores sociais e comunitarios relegados a un segundo plano.

As investigacións científicas indican que o benestar das persoas está altamente condicionado pola contorna no que vivimos. A nosa confianza nos demais e nas institucións, a veces que nos reunimos con aqueles que nos importan, o noso compromiso cívico condiciona o noso benestar e o da contorna no que nos situamos, todos eses elementos forman parte do pouco coñecido e non suficientemente apreciado “capital social”.

Non existimos como entes individuais, senón como membros dunha sociedade, esquecida e maltratada en proles dos nosos “individualismos”. A historia ofrécenos leccións importantes, en séculos pasados e en territorios afastados, vimos como eses individualismos deron lugar a guerras por un malentendido concepto de “o meu”.

É o momento de preguntarnos: que fixen mal se a miña economía non é sostible #ante un acontecemento como este?, é posible que #ante feitos como o que estamos a vivir as miñas finanzas non se contaxien? A resposta contundente é se. Temos a fortuna de que para isto se existe unha vacina: planificación. A boa noticia é que a temos e funciona, a menos boa é que nos leva un tempo, os milagres económicos non existen, as ferramentas para construír un futuro financeiro estable si.

O capital social da nosa comunidade é o da suma dos seus membros, os individuos aproveitamos máis noso propio capital social cando a contorna pónsenos costa arriba, como é o caso actual.

As autoras deste artigo publicado nel Correo Gallego son Isabel Neira, Sandra Negreira, Inma García, Mariví Iglesias e Beatriz G. Cibreiro socias de Executivas de Galicia.